__ VA3TO __

اي بسته ز غوغاي رقيبان، رهِ کويت

از آن که دل اول به رهت داد، بکن ياد

با شمع، چو جانبازيِ پروانه ببيني

زان کُشته که در پايِ تو جان داد، بکن ياد
@gushkon
https://telegram.me/gushkon

نگاهت
نگاهت چه رنج عظیمی ‌است،
وقتی
به یادم می‌آورد
که چه چیزهایِ فراوانی را
هنوز به تو نگفته‌ام . . .

telegram.me/gushkon

hanozam mishe asheg shod  to bashi kare sakhti nist 

mano hala navazesh kon  hamin hala ke  tab kardam 

shayad in akharin bare k ein ehsase ziba hast 

age lamsam koni shayad be donyaye to bargardam

کجا دنبال مفهومی برای عشق می‌گردی!
که من این واژه را تا صبح معنا می‌کنم هر شب...

بعضی آدم ها با خداحافظی تمام نمی شوند...

خالی شدم از زندگی، از هرچه پایان داشت

حسی شبیه آنچه که یک جسم ِ بی جان داشت

می آمد و با هرقدم عطر تو می پیچید

لعنت به شهری که پس از تو باز باران داشت!

با حال آن روزم میان خاطرات تو ،

باران نمی بارید... ، اگر یک ذره وجدان داشت!

میشد بگیری دست من را قبل از افتادن

اما نشد..

تا من بفهمم عشق تاوان داشت

میشد ببندی زخم من را قبل جان دادن

افسوس... من را کشت آن دردی که درمان داشت!

من مرده بودم! مرگ با من زندگی می کرد

من مرده بودم.. مرگ در رگ هام جریان داشت

وقتی که برگشتی به من، در شهر پرکردند:

برگشتن جان پس به جسمی مرده ، امکان داشت

از : رویا باقری

آغوشت پر دردترین سرزمین هاست
آن لحظه که 
کارگری در آغوشت آرام می گیرد
تا از یاد ببرد غربت را
و شرم پیراهنت باری است
که بر دوش انسان سنگینی می کند
غربت یعنی
دور بودن از آغوش تو...

از تو دلگیر نیستم بانو ، دلت از من اگر فراری شد

این گناه پرنده نیست اگر قفسی عاشق قناری شد

تو برو با هر آنکه می خواهی من و این بار مانده بر دوشم

از من اما نخواه دل بکنم از عروس خیال آغوشم

ای بنا کرده سرنوشتم را بر گسلهای شاید و ایکاش

من همیشه به یاد تو هستم تو اگر خواستی به یادم باش

دوست داشتنت

وقتی مرا نمی خواهی

سخت ترین آزمون زندگی است

تو

ــ تنها مونس زندگی ام! ــ

دوستت دارم و

اعتراف می کنم

رهایی از تو 

ممکن نیست ...

ناگفته هایم را

جوی های بی انتهای خیابان ها برده اند و من

مشتاقم به همین

هر از گاهی از دور دیدنت ...

از : م . محمدی مهر

در كوی تو عاشقان فرآيند و روند/ خونِ جگر از ديده گشايند و روند

من بر در تو، چو خاک، مادام مقيم/ ورنه دگران چو باد آيند و روند

------------------------------------------------------

صدای آب می آید، مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟
لباس لحظه ها پاک است
میان آفتاب هشتم دی ماه 
طنین برف ، نخ های تماشا ، چکه های وقت
طراوت روی آجرهاست، روی استخوان روز